Yaklaşık kırk yıl önce Tayland’ın başkenti Bangkok’un ortasında yıllardır oturup duran beş buçuk ton ağırlığında, üç metre yüksekliğinde ki Buddha heykelini bir budist rahip tapınağa taşımaya karar verir.
Çünkü çok eski ve çirkin olan bu heykel kimsenin ilgisini çekmediği gibi; dünyanın dört bir yanından gelen turistlerin çöplerini attıkları bir çöplük haline gelmiştir.
Bu eski heykeli bulunduğu yerden kaldırıp tapınağa taşımak isterlerken, heykelde çatlaklar oluşur. Bu çatlaklardan dökülen killi toprağın altından bir şeylerin parladığını gören rahip, heykelin yapıldığı kilin tamamen kırılıp temizlenmesini söyler.
İşlem bittiğin de, dünyanın som altından yapılmış en büyük heykeli ortaya çıkar...
Yüzyıllar önce savaş zamanı Tayland’lılar bu heykeli düşmanların eline geçmesin diye, kil ve çamur ile öyle bir sıvamışlardır ki, kimsenin ilgisini çekmeyecek kadar çirkin bir hale getirmişlerdir. Heykel paha biçilemeyecek bir değerde olmasına rağmen betona benzer kabuğunun içinde ve o meydanda rastlantı sonucu keşfedilene kadar yüzyıllarca oturup durmuştur...
***
Kil ve çamurla sıvanan heykelin muhteşem ve paha biçilemez güzelliği ve değerinin yüzyıllarca gizli kalmış olma hikâyesi; gözden kaçırılan ya da görülmeyen değerleri anlatabilmek için ne kadar güzel bir örnek değil mi?
Tıpkı bu heykel de olduğu gibi birçok insanın içinde gizli kalmış bir güç (potansiyel) vardır. Ama doğduğu andan itibaren duyduğu ‘‘Yapamazsın, edemezsin’’ ‘‘Bir baltaya sap olamadın, gitti’’ ‘‘Sen zaten bir işe yaramazsın’’ gibi olumsuz cümleler tıpkı heykelin üzerini örten betonumsu kabuk gibi etrafını sarar...
Yapılan araştırmalara göre bir insan on sekiz yaşına gelene kadar yüz kırk sekiz bin kere olumsuz cümlelere maruz kalıyormuş; dolayısı ile kendini ifade edebilmesi, bir işe teşebbüs etme cesaretini gösterebilmesi, içinde ki potansiyeli çıkartabilmesi pekte kolay olmasa gerek!
Herkesin potansiyeli çok büyük olmayabilir ancak insanın sahip olduğu potansiyeli (gücü) ortaya çıkartması ve geliştirmeyi öğrenmesi mümkündür...
Olumsuzluklardan oluşan beton kabuktan kurtulup, içindeki potansiyeli ortaya çıkarmak için yılları ya da tesadüfleri beklemek yerine bir an önce harekete geçmek gerekir.
Hayatın provası ve kaybedecek zaman yok! Öyle değil mi?
* 28 Ocak 2010 Bizim Kocaeli Gazetesi haftalık köşe yazısı
